Opublikowane w

Remoncik dobry na wszystko

Czas pandemii, gdy nie można normalnie pracować, swobodnie podróżować, spotykać się z ludźmi, to trudny czas. Zwłaszcza na początku, gdy człowiek nagle został wyrwany ze swej codzienności.  Dni płynęły wolno.  Praca zdalna częściowo zajmowała mi głowę. Jedyne emocje, to kłótnia z żoną lub ciekawy film. W takim czasie trafiło mi się  wyzwanie, jakie postawiła przede mną moja siostra. Remont, a raczej przeróbka pokoju z kuchnią na minimieszkanie. Czytaj dalej Remoncik dobry na wszystko

Opublikowane w

Wielkanoc 2020

Dawno temu zabito człowieka, który chodził po świecie i opowiadał głupoty,
że Bóg jest najważniejszy, że miłość, że trzeba kochać ludzi, a w szczególności swych wrogów.
O dziwo, poglądami tymi zarażał innych. Miał przyjaciół, rzesze sympatyków.
Tylu, że jak tydzień wcześniej wchodził do miasta, ulice tętniły wiwatami,
a palmowe liście, w dowód uznania, zaścieliły drogę po której stąpał.
Mija kilka dni, kilkadziesiąt srebrników i ten sam tłum woła – zabić go!
I zabijają! Czytaj dalej Wielkanoc 2020

Opublikowane w

Magiczne 92% vs. nasze realia

Po pierwszym tygodniu 92% szkół* było gotowych do pracy online (*dane ministra oświaty, więc na pewno muszą być prawdziwe) i to jest najszybszy postęp w dziedzinie wprowadzania zdalnego nauczania na świecie. Tak szybko nawet pracownicy korporacyjni nie byli w stanie tego ogarnąć. Za miesiąc, myślę, że dojdziemy do 115% i wtedy będzie można zastanowić się nad przekształcaniem co niektórych budynków szkół w muzea edukacji. Inne przydadzą się na szpitale psychiatryczne dla oszołomów. Czytaj dalej Magiczne 92% vs. nasze realia

Opublikowane w

Dwa koszmary i nie wiem który gorszy.

Ale miałem lekcje!
Wchodzę do pracowni, a ona długa i wąska niczym ciasny korytarz. Dzieci siedzą w dwóch rzędach, bo niemal 100% ma dostosowania warunków pracy do swoich możliwości psychofizycznych. Pracownia tak ustawiona, aby 19 uczniów mogło siedzieć w pierwszym rzędzie, najbliżej nauczyciela (zgodnie z zaleceniami poradni). W drugim rzędzie siedzi dyrekcja (hospitacja) i troje dzieci (to te bez zaleceń). Czytaj dalej Dwa koszmary i nie wiem który gorszy.

Opublikowane w

Jest CI ciężko? Nie jesteś sam!

Obecnie strajkuję. W dużym mieście jest łatwiej. W mieście, gdzie władze są w opozycji, nie trzeba heroizmu. W szkole, gdzie dyrekcja wspiera swą postawą strajkujących, jest spokojniej. Mam szczęście. Tu społeczeństwo jest lepiej wykształcone i przygotowane do samodzielnego myślenia. Są tu tacy, którzy przysyłają dla strajkujących ciasto, pączki lub chociaż dobre słowo. Dziękuję im za wsparcie.  Przeciwnicy też są, ale mogę anonimowo, np. w hipermarketach, robić zakupy i nie narażać się na wrogie spojrzenia.

Czytaj dalej Jest CI ciężko? Nie jesteś sam!

Opublikowane w

Boże mój! Za coś mnie tak pokarał?

Boże mój! Za coś mnie tak pokarał? Czemuś na mój jeden żywot zawodowy zesłał tyle przekleństw?

A działo się to tak… Skuszony fałszywymi, jak się później okazało, obietnicami pasjonującej pracy i szybszej emerytury,  zostałem nauczycielem. Zlekceważyłem wtedy fakt, że moi koledzy handlując odzieżą na straganie, zarabiali znacznie więcej niż ja. Pomyślałem, to musi się kiedyś zmienić, a kasa to nie najważniejsza rzecz na świecie. Szybko odkryłem, że satysfakcja i poczucie pewnej misji do wykonania, więcej znaczy niż pieniądze. System utwierdzał mnie w tym, poklepując po ramieniu, podczas wręczania kolejnych dyplomów i gratulacji. Uczniowie dobrym słowem. Absolwenci rzewnym wspomnieniem. Wsiąkłem w szkolnictwo bez reszty.

Czytaj dalej Boże mój! Za coś mnie tak pokarał?

Opublikowane w

Przepraszam, ale będę strajkował. :(

Szkoła to mój drugi dom. Jestem pracoholikiem, który o pracy myśli cały czas i pracuje nie tylko w szkole, ale również w domu. Nie raz moje domowe narzędzia, moje pieniądze i wiele prywatnych materiałów wspierały działania w szkole. Mam stanowisko pracy też w domu, w które zainwestowałem własne pieniądze i którego utrzymanie sam pokrywam. Moim dzieciom osobistym, szkolne dzieci czasem wydają się, być nawet ważniejsze niż one. Szkole i uczniom oddałem wiele z mojego życia. Dziś przepraszam za mą decyzję, ale BĘDĘ STRAJKOWAŁ.

Czytaj dalej Przepraszam, ale będę strajkował. 🙁

Opublikowane w

W dniu kobiet, ale nie tylko…

Życzę Wam Miłości, bo bez Was tak pięknej miłości by nie było

Życzę Wam cierpliwości , bo dzięki niej jeszcze z nami jesteście

Życzę Wam  dużo szczęścia, bo bez Was i ja szczęścia bym nie miał,

Życzę Wam dużo zdrowia , bo bez Was świat byłby chory

 

Dziękuję Wam za uśmiech, bo dzięki Wam świat jest radośniejszy

Dziękuję Wam za piękno, bo bez Was nie wiedzielibyśmy jakie ono jest

Dziękuję Wam, za to ze jesteście, bo dzięki którejś z Was i my jesteśmy

Dziękuje Wam za wszystko, bo bez Was wszystko byłoby niczym

 

Proszę Was , bądźcie z nami, bo bez Was z tęsknoty zginiemy

Proszę Was nie zmieniajcie się, bo od młodości za Wami szalejemy

Proszę Was kochajcie nas, bo to daje nam sens i ratuje od zwątpienia

Proszę Was przyjmijcie te słowa, na świąteczne DZIŚ i każde JUTRO.

 

Jasssiu